Preguntas

1-Cales son os pasos polo que nós podemos ver?
2-Que percibimos na percepción visual?
3-De que duas rexións se compón a túnica fibrosa externa?
4-En que se diferenza a miopía de hipermetropía?
5-Que lle ocorre a unha persoa que ten presbicia na noite?
6-Cales son as tres partes do oído?
7-Por que tres osos está formada a cadea de osiños?
8-Que gran papel ten a endolinfa?
9-Que comunica a trompa de eustaquio?
1.A quen estimulan os gases dos alimentos?
2.Cantos tipos de sabores hai?

3.En que parte da lingua se capta o sabor doce? E o sabor salgado?
4.Onde se encontran os botóns gustativos?
5.Cando se distorsiona o gusto dos alimentos e das bebidas dise que tes..?

6.Os bulbos olfactivos encóntranse en.. e chéganlle información dás..

7.Un dos síntomas dá Anosmia é..?
8.Cando se inflaman os senos paranasais dise que tes..

9.Onde se disolven as moléculas de vapor?

10. Os olores que che poden recordar momentos, persoas, etc, detéctanse en..
11. En que tres capas se divide a pel? 
12. Os lunares poderíanse confundir confundir con..
13.Os cambios de temperatura e dor. son percibidas por..
14.Cal é a enfermidade caracterizada pola aparición de placas secas?
15. Que sentido goberna o lóbulo parietal?

EXERCICIOS

1.A quen estimulan os gases dos alimentos?

2.Cantos tipos de sabores hai?

3.En que parte da lingua se capta o sabor doce? E o sabor salgado?
4.Onde se encontran os botóns gustativos?
5.Cando se distorsiona o gusto dos alimentos e das bebidas dise que tes..?

6.Os bulbos olfactivos encóntranse en.. e chéganlle información dás..

7.Un dos síntomas dá Anosmia é..?
8.Cando se inflaman os senos paranasais dise que tes..

9.Onde se disolven as moléculas de vapor?

10. Os olores que che poden recordar momentos, persoas, etc, detéctanse en..

O SENTIDO DO TACTO

O sentido do tacto e aquel que permite os organismos percibir cualidades dos obxectos e medios como a presión, temperatura, aspereza ou suavidade, dureza etc. Áchase principalmente na pel, órgano no que se encontra diferentes clases de receptores nerviosos que se encargan de transformar os distintos tipos de estímulos do exterior en información susceptible (sensible) de ser interpretada polo cerebro. A pel se divide en tres capas que son a epiderme, derme e a hipoderme. Principalmente o tacto se encontra na pel pero tamén encontramos terminacións nerviosas internas do organismo, podendo percibir os altos cambios de temperatura ou a dor. Polo que é un dos máis importante dos cinco sentidos permitíndonos percibir os riscos para a nosa saúde tanto internos como externos. A parte que goberna o tacto no cerebro é o lóbulo parietal.

PRINCIPAIS ENFERMIDADES:

Acne: É unha enfermidade que afecta a un 85% da poboación adolescente pero pode aparecer en calquera momento da vida segundo factores xenéticos, hormonais, laborais ou psicolóxicos, tanto en homes coma en mulleres. Empeza a manifestarse entre os 10 e 14 anos e sempre merece atención. Erroneamente considérase algo "da idade" e a enfermidade avanza mesmo chegando a producir cicatrices permanentes. En adultos en tanto, a acne pode ter relación con trastornos hormonais da muller. Debería ser tratado de forma adecuada polo dermatólogo quen indica o tratamento correspondente a cada paciente.

Psoríase: A psoríase é unha enfermidade frecuente que se caracteriza pola aparición de placas vermellas con escamas brancas, secas, que poden comprometer a pel, o coiro cabeludo e as uñas. A súa causa é descoñecida. Non é contaxiosa e afecta por igual a homes e mulleres, de calquera idade.

Espullas: É unha infección viral (papiloma virus) que se transmite por contacto directo pel a pel e depende directamente do estado inmunolóxico de cada persoa o cal varía segundo diferentes condicións tales como enfermidades debilitantes, estrés ou depresión. Sempre deben ser tratadas e poden afectar a nenos e adultos, en calquera parte do corpo. Se non se tratan poden seguir aumentando en número e tamaño ao longo dos anos.

 Fungos: Os fungos son microorganismos que producen enfermidade no home cando conseguen penetrar ou vencer as barreiras defensivas naturais da pel. Poden afectar a nenos e adultos e localízanse na pel, pelo, ou nas uñas. Nalgúns casos é transmitido en duchas públicas cando non se toman medidas de precaución. Débese consultar sempre ao dermatólogo quen indicará o tratamento axeitado. É unha enfermidade contaxiosa.
 

 Dermatite: Este termo refírese á inflamación da pel por diferentes causas que provocan arrubiamento, grans e moita comechón (irritación). Pode ser por axentes externos irritativos como xabóns ou deterxentes, ou por substancias que provocan alerxia que deben ser investigados por un dermatólogo. Se non se trata esténdese a todo o corpo, podendo confundirse con outras enfermidades.

 Lunares: Son tumores benignos derivados dos melanocitos (células que producen o pigmento da pel) moi frecuentes, que poden aparecer dende o nacemento ata a vida adulta de acordo a factores xenéticos e exposición solar. Son pequenas manchas ou elevacións de cor café que se sitúan en calquera parte do corpo. Se os nosos lunares presentan cambios (asimetría, bordos irregulares, cores variadas) debemos controlalos inmediatamente co dermatólogo,

 Rosácea: A rosácea é unha infección frecuente que compromete os vasos sanguíneos da pel da cara causando que se poñan loiros e a súa inflamación. A súa causa é descoñecida.

 Cancro de pel: A súa causa está claramente relacionada á exposición aos raios ultravioletas provenientes do sol. O seu diagnóstico ás veces é tardío xa que inicialmente se confunden con "lunares" ou con outras condicións consideradas sen importancia polo paciente xa que son de tamaño pequeno. Recoméndase consultar ao dermatólogo ante a aparición de calquera lesión nova na pel.

Trastornos do pelo e uñas: As enfermidades que afectan ao pelo e as uñas son un motivo de consulta frecuente para o dermatólogo e teñen unha grande importancia polo impacto psicolóxico que provocan nos que as padecen. Respecto ao pelo hai enfermidades que causan a súa caída. Por outra parte hai casos de crecemento excesivo de pelo como a síndrome do ovario poliquístico ou outros tumores. As uñas pódense ver afectadas por infeccións. Débese consultar sempre a un dermatólogo.

Urticaria: A urticaria consiste en áreas vermellas da pel, inflamadas, que pican moito, cuxo tamaño e forma pode variar en poucas horas, aparecendo en calquera parte do corpo. Aproximadamente o 25% da poboación ten un episodio de urticaria polo menos unha vez na vida. Nos nenos, os alimentos ou as infeccións virais como un resfrío poden desencadear urticaria aguda. O tratamento consiste en antihistamínicos e eliminar a causa en caso que se identifique.

O SENTIDO DO OLFACTO

Este sentido, ao igual que o sentido do gusto, é un sentido químico. Denomínanse sentidos químicos porque detectan compostos químicos no ambiente, coa diferencia de que o sentido do olfacto funciona a distancias moito máis longas que o sentido do gusto. O proceso do olfacto segue máis ou menos estes pasos:

1. As moléculas do olor en forma de vapor (compostos químicos) que están a flotar no aire chegan ás fosas nasais e disólvense nas mucosidades (que se sitúan na parte superior de cada fosa nasal).
2. Debaixo das mucosidades, no epitelio olfactivo, as neuronas receptoras do olfacto, detectan os olores. Estas neuronas son capaces de detectar miles de olores diferentes.
3. As neuronas receptoras do olfacto transmiten a información aos bulbos olfactivos, que se encontran na parte de atrás do nariz.
4. Os bulbos olfactivos teñen receptores sensoriais que en realidade son parte do cerebro que envían mensaxes directamente a:
* os centros máis primitivos do cerebro onde se estimulan as emocións e memoria.
* centros "avanzados" onde se modifican os pensamentos consciente.
5. Estes centros cerebrais perciben olores e teñen acceso a recordos que nos traen á memoria persoas, lugares ou situacións relacionadas con estas sensacións 

PRINCIPAIS ENFERMIDADES:

Hiposmia: é a reducción da capacidade de detectar olores.
Anosmia: é a perda do olfacto. Un dos primeiros síntomas na súa detección é que as persoas que a padecen non senten o sabor das súas comidas e encontran toda substancia insípida.
Sinusite: acontece cando a mucosa dos senos paranasais se inflama.
Algúns dos seus síntomas son fortes dores de cabeza e fluído constante de secrecións purulentas. Usualmente maniféstase cando despreocupamos un resfriado.
Rinite: afecta á mucosa nasal e dependendo da época, pode ser un síntoma de alerxias. 
Pólipos: son tumores benignos que aparecen nas membranas das mucosas irritadas, xeralmente por resfriados frecuentes. Cando estes obstrúen a foxa nasal ou producen dor, deben ser extraídos mediante unha intervención cirúrxica.

Podemos observar a grandes trazos tres grupos de danos ao olfacto
Danos químicos: débense a productos químicos que poden producir efectos temporais ou permanentes.
Cambios do tecido: pódense deber a enfermidades, atrofia, etc.
Factores físicos: inclúen o dano mecánico, (operacións) e alteracións no cerebro por golpes

O SENTIDO DO GUSTO

O sentido do gusto encóntrase na lingua. A lingua é un órgano musculoso ubicado dentro da boca. A sensación que un alimento produce no sentido do gusto chámase sabor.

Os alimentos poden ser doces ou salgados, ácidos ou amargos. Detectar eses sabores é a función das papilas gustativas na boca.

O gusto actúa por contacto de sustancias químicas solubles coa lingua.

A lingua presenta unhas estructuras, denominadas papilas, que lle dan ese aspecto rugoso. Nelas encóntrase os botóns gustativos, onde se asenten os quimiorreceptores (Receptores que captan certos estímulos químicos) xunto coas células epiteliais (Células que axudan a eliminar sustancias extrañas). Para recibir un sabor requírese estimular as células receptoras do gustopo os corpúsculos gustativos. Os corpúsculos gustativos son os receptores do sabor e están ubicados arredor das papilas gustativas. Unha vez estimulado o corpúsculo gustativo iniciase o impulso nervioso que é conducido por terminacións sensitivas ata os nervios faciais e a través de eles vai a medula espiñal, o tálamo e alí o cerebro, onde no lóbulo pariental da cortiza, emítese como resposta a sensación gustativa.

Para a captación do sabor é necesario que o sentido do olfacto este san, xa que os alimentos desprenden gases que estimulan a pituitaria, desencadeando unha sensación olfactiva que reforza a sensación gustativa. Se cando probamos un alimento, tapamos a nariz, observaremos que a intensidade do sabor diminúe.

Principais enfermidades do gusto 

• Ageusia é a pérdida ou reducción do sentido do gusto.
• Disgeusia este trastorno distorsiona o gusto dos alimentos e bebidas inxeridas.
• Hipogeusia refírese a escasa capacidade de degustar e diferenciar os sabores básicos

O SENTIDO DO OÍDO

Serve para percibir os sons. Está aloxado nos ósos temporais, a ambos os dous lados do cranio. Consta de tres partes:

Oído externo.

• Comprende o pavillón da orella e o conducto auditivo
• O Pavillón da orella: É unha cartilaxe pregada cuberta de pel.
• O Conducto Auditivo: É unha canle cilíndrica cuberta de ósos temporais. Posúe numerosos pelos e secreta o cerume (graxa amarela) que serve para reter o po e impedir a entrada de insectos.

 Oído Medio. 

•  Esta cavidade contén a membrana do tímpano, a cadea de osiños, a ventá oval, a ventá redonda e a trompa de Eustaquio.
• Membrana do Tímpano: É parecida á dun tambor, delgada e elástica.
• Cadea de Osiños: Fórmano catro osiños chamados martelo, bigornia, lenticular e estribo.
• A Trompa de Eustaquio: É un conducto que comunica ao oído medio coas foxas nasais.

Oído Interno.

• Chamado labirinto pola súa gran complexidade. Comprende o vestíbulo, as canles semicirculares e o caracol.
• O Vestíbulo: Está no centro do oído intermedio, contén un líquido chamado perilinfa.
• As canles Semicirculares: Son tres tubiños que conteñen un líquido chamado endolinfa (líquido que ten un papel moi importante no sentido do equilibrio).
• O Caracol: Ten forma de cuncha de caracol e comunícase co oído medio pola chamada ventá redonda.

Isto remata co nervio auditivo, que comunica ao oído co cerebro, recollendo os nervios auditivos.

PRINCIPAIS ENFERMIDADES:

A dor de oído: A dor de oído prodúcese pola acumulación de líquido no oído medio e pola presión que este líquido acumulado exerce sobre o tímpano.
Enfermidade de Meniere: Enfermidade causada por unha distensión imprevista das canles semicirculares membranosas por aumento da endolinfa , determinada por causas aínda descoñecidas.
Neuroma acústico: É un tumor non canceroso (benigno) e, con frecuencia de crecemento lento, do nervio que conecta o oído ao cerebro. Localízase por detrás do oído exactamente baixo o cerebro. 

Otite: É unha infección ou unha inflamación do oído. Isto acontece na porción media do oído.
Presbiacusia: Condición que se presenta a medida que nos facemos maiores, a cal implica a perda progresiva da audición. A metade dos maiores de 75 anos presenta Presbiacusia.
Tinnitus:É o término médico para o feito de "escoitar" ruídos nos oídos cando non hai unha fonte sonora externa.Poden soar como asubio, sopro, ruxido, zumbido, etc. A persoa incluso pode pensar que está escoitando o escape do aire, auga correndo, o interior dunha concha mariña ou notas musicais.

Vértixe: A vertixe pódese experimentar como un mareo, unha sensación de que se podería presentar un desmaio, sentirse inestable, perder o equilibrio ou a sensación de que un mesmo ou o espazo están a xirar ou se move. A maioría das causas da vertixe non son graves e pódense tratar de xeito rápido e doado. 

A xordeira:A xordeira é a dificultade de usar o sentido do oído. Así pois, unha persoa xorda será incapaz ou terá problemas para escoitar. As causas poden ser por exemplo hereditarias, causadas por unha enfermidade, por danos dun medicamento, etc

O SENTIDO DA VISTA

Hai 5 sentidos diferentes que son a vista, o oído, o gusto, o olfacto e o tacto.

                                                               
A maneira que temos para ver e a seguinte: a luz penetra a través da pupila, atravesa o cristalino e proxéctase sobre a retina, onde se transforma grazas a unhas células chamadas fotorreceptoras en impulsos nerviosos que son trasladados a través do nervio óptico o cerebro.

Chámase visión a capacidade de interpretar o noso entorno grazas aos raios de luz que alcanzan o ollo.Tamén se entende por visión toda acción de ver. A visión ou o sentido da vista é unha das principais capacidades sensoriais do home.

O sentido da vista está asegurado por un órgano receptor , o ollo; unha membrana, a retina, estes reciben as impresións luminosas e as transmiten o cerebro polas vías ópticas.

O ollo e a porta de entrada pola que ingresan os estímulos luminosos que se transforman en impulsos eléctricos grazas a unhas células especializadas da retina que son os conos e os bastóns.

O nervio óptico transmite impulsos eléctricos xerados na retina ao cerebro,  onde son procesados na cortiza visual.

O cerebro ten un complicado proceso de percepción visual grazas o cal somos capaces de percibir a formas dos obxectos, identificar distancias e detectar as cores e o movemento.




CAPAS DA PAREDE DO OLLO

O globo ocular posúe tres envolturas, que de afora para dentro son:

Túnica fibrosa externa: componse de dúas rexións a esclerótica e a córnea.

Túnica vascular media(úvea): está conformada por tres rexións, a coroides, o corpo ciliar e o iris.

Retina ou túnica neural: componse de 10 capas, que desde o exterior o interior do globo denomínanse :

• Epitelio pigmentado.
• Capa de conos e bastóns.
• Membrana limítante externa.
• Capa nuclear externa.
• Capa plexiforme externa.
• Capa nuclear interna.
• Capa de células ganglionares.
• Capa  de células ganglionares.
• Capa de fibras do nervio óptico.
• Membrana limítante interna.

PRINCIPAIS ENFERMIDADES DE VISIÓN:

• A cegueira:Chámaselle cegueira a unha perdida total ou moi sebeira da capacidade visual.
• Miopía:Esta anomalía ocasiona dificultade para ver de lonxe.
• Hipermetropía:Esta anomalía ocasiona dificultade para ver de cerca.
• Astigmatismo:Produce que vexas os obxectos desenfocados.
• Presbicia:Esta anomalía ocasiona dificultade para ver na escuridade.
• Daltonismo::Esta anomalía presenta dificultade para distinguir as cores. Principalmente algúns matices do vermello e o verde.
• Catarata:Esta anomalía produce pérdida de visión progresiva.